Po baaaardzo długim czasie postanowiłam się odezwać i opowiedzieć Wam, co tam u mnie słychać.

Mam już prawie 5 lat i jestem wesołym przedszkolakiem, który obecnie chodzi do grupy "Stokrotek". W przedszkolu wielu rzeczy się nauczyłam. Śpiewam piękne piosenki, znam wiele wierszyków i każdego dnia przynoszę do domu moje prace plastyczne - każda piękniejsza od poprzedniej. Mam wiele koleżanek w swojej grupie: Zuzię, Olgę, 2 Julki, Anię i Wiktorię, które serdecznie pozdrawiam. Z chłopcami za bardzo się nie bawię, bo jakoś nam to nie wychodzi :) Zresztą oni mają swój świat. No,... może z Patrykiem można się jakoś dogadać...

Niestety, nie lubię rano wstawać do przedszkola, ale Rodzicom jakoś udaje się mnie namówić. W przedszkolu uczę się chętnie angielskiego i tę chęć do nauki języków obcych zaszczepiłam nawet u Anetki. Jak ona pójdzie do przedszkola, to będzie już więcej wiedziała. Potrafię już liczyć, znam wszystkie literki i wiem, na jaką literkę zaczyna się dany wyraz. Mama mówi, że mam dobrą orientację przestrzenną, ale nie wiem, co to oznacza. Poza tym mam bardzo dobry słuch i słyszę nawet z drugiego pokoju to, co inni starają się cicho powiedzieć :)

Moją kolejną pasją jest rysowanie. W przedszkolu cały czas rysuję i kiedy przychodzę do domu, to też kontynuuję ową działalność. Chodzę nawet na kółko plastyczne, na którym razem z panią poznajemy różne techniki malowania. Po zakończeniu zajęć, patrząc na mnie, można poznać, czym się zajmowaliśmy. Lubię też wycinać i kleić. Wymyśliłam nawet zabawę dla całej moje rodzinki i każdy z powycinanych przeze mnie kształtów tworzy swój rysunek.

Wybrałam już sobie zawód - zostanę kucharką. Najbardziej lubię robić pizzę, szczególnie przy współpracy mojego Tatusia i Anetki. Chociaż poważnie zastanawiam się nad innym zawodem, a mianowicie chciałabym w przyszłości zostać mamą.

Bardzo lubię się stroić, jak przystało na kobietę. Mam naszyjniki, bransoletki, spineczki, pomadkę i inne kobiece niezbędne akcesoria, które z trudem mieszczą się w mojej torebeczce. Obecnie jestem zafascynowana postacią z bajki zwaną Kitty. Umiem ją oczywiście narysować, co czynię z wielką ochotą. Przechodzę też etap kolekcjonowania wszystkiego, co wpadnie w moje rączki. W przedszkolu wymieniamy się karteczkami, które nosimy w segregatorze.

Brałam też udział w przeglądzie recytatorskim i mówiłam 4-zwrotkowy wiersz Jana Brzechwy pt. "Kłamczucha". Rodzice i cała rodzina była ze mnie dumna, ja zresztą też.

Jak już zapewne zauważyliście mam Braciszka Maciusia. Jest taki słodki!!! Lubię Mu śpiewać piosenki w jego niemowlęcym języku, jak również trzymać za rączkę i uśmiechać się najpiękniej jak potrafię. Wtedy On też się do mnie uśmiecha :)

Z Anetką różnie nam się układa. Czasem potrafimy się zgodnie bawić, ale czasem Anetka nie chce robić tego, co jej każę. I wtedy zabawa się kończy niekoniecznie wesoło. Ale szczegółów nie będę Wam zdradzać, bo to nasza rodzinna tajemnica :) Żeby nie było tak cukierkowato, to powiem, że mam swój charakterek: potrafię tupnąć nóżką i zrobić kwaśną minkę. Kiedy się tak chmurzę, Mama nazywa mnie pieszczotliwie "Chmurą".

Zapomiałabym Wam powiedzieć, ale trochę się zmieniłam na twarzy, a mianowicie noszę okularki i to chyba już na stałe.

30 kwietnia 2010 r.